Reacties cursisten 2024
Hoe vaak zou ik al op de berg in Pébru geweest zijn om een cursus te volgen?
Tien keer, twaalf keer?
Ik herinner me nog de eerste keer in 2002. Ik kwam met een camera die niet kon wat de camera’s van de andere cursisten konden en zelf kon ik er ook niet veel van.
Met het eerste maakte Patrick snel korte metten door mij één van zijn eigen camera’s te lenen. Aan het tweede hebben we stapje voor stapje gewerkt. En belangrijker: Door hem werd mijn beginnende enthousiasme voor fotografie opgestookt tot een knetterend vuurtje.
Na verloop van tijd had ik genoeg zelfvertrouwen om naar de Fotoacademie te stappen en werd daar zonder enig probleem aangenomen. Nu volg ik een jaartraject bij één van de beste leraren van de Fotoacademie, die inmiddels een eigen school is begonnen: Milan Gies. Ik had dat nooit gekund en nooit gedurfd zonder Patrick.
Heb ik de cursussen van Patrick dan nog nodig? Meer dan ooit, want ook zit ik dan op een fotoschool, foto’s maken direct uit de camera kan ik nog steeds niet goed. Heel vaak neem ik mijn toevlucht tot Photoshop. Ik vind dat o.k. want zonder dat steuntje in de rug zou ik niet ver komen. Maar er schuilt ook een gevaar in al dat gefotoshop. Je wordt er ‘fotosloppy’ van. En dus laat ik me op de berg regelmatig resetten.
In 2024 volgde ik een meesterklas. Samen met Hans die ik het jaar daarvoor had leren kennen, en inmiddels een trouwe fotovriend is geworden. Hij schoot een perfecte modefoto van Babs, vrouw van Patrick, in een schuur. Babs, die als professioneel model toch 100.000 foto’s van zichzelf gezien heeft, was er verrukt van. Ik mocht twee culinaire chefs in een nauwe en veel te blinkende keuken fotograferen - waar laat je dan je licht? - en ook zij waren heel blij met de foto’s. Dat waren nog maar twee van de uitdagende en precies op maat gemaakte opdrachten van die week.
Bij Patrick leer je echt met en vanuit je camera fotograferen. In tijden van Photoshop, RAW-fotografie en AI is dat een ondergewaardeerde kunst aan het worden. Maar toch is en blijft het de basis. Want je leert niet alleen beter fotograferen, maar vooral beter kijken. En je wint er tijd mee, want je foto’s zijn direct goed en je houdt meer tijd over voor fotograferen.
Dus: mocht iemand denken, zo’n cursus is niets voor mij want dat recht-uit-de-cameragedoe heb ik niet nodig, dan zou ik zeggen: Toch doen. Dan staat je een bijzondere verrassing te wachten. Met de beste, eerlijkste leraar die je je maar kan wensen. Een leraar die ook nog eens veel creativiteit en humor in zijn lessen stopt. En die, samen met zijn vrouw Babs en hun prachtige berg een sfeer creëren, waar je altijd graag naar terug wilt.
Hermien
Na een relaxte en gezellige reis met mijn medecursist Hermien en de zondag om een beetje van het reizen bij te komen op maandag om 10:00u helemaal klaar voor de start van onze speciale cursus. Speciaal omdat we onze wensen voor de cursus nog met Patrick en Babs nog helemaal moesten bespreken.
De vorige cursus (die Hermien en ik ook samen deden) was een portretcursus, dus een vervolg daarop lag voor de hand. Nu vooral buíten met de flitser(s) en met meerdere personen/groepen. Natuurlijk geïnspireerd op de foto’s van Patrick van de verschillende brandweerkorpsen én op die van de inmiddels overleden Duitse fotograaf Peter Lindbergh.
Met verbazingwekkende snelheid werden door Babs de benodigde modellen voor de rest van de week georganiseerd, waardoor we maandagmiddag al de eerste paddestoelen plukkende buurman midden in een bosje met een flitser konden portretteren.
Om elkaar niet in de weg te zitten hebben Hermien en ik de hele week om de beurt gefotografeerd (immers onhandig als je de flitsers tegelijk laat afgaan).
Flink geoefend met het laten ‘loskomen’ van het model van de achtergrond, maar daar toch nog wat van zichtbaar laten.
Ook voor Patrick was dit een lastige oefening, met een pijnlijk been over ongebaande paden lopen viel niet mee.
Op dinsdag in de ochtend in verband met het weer binnen geoefend met het fotograferen van stillevens, maar ’s middags konden we weer naar buiten. Drie tieners waren beschikbaar om hun kunsten te vertonen (ballet, streetdance en mountainbiken). Gelukkig maar één flitser te gebruiken (nog een heel werk om die overeind te houden). Het aansturen van drie modellen tegelijkertijd viel niet mee, maar uiteindelijk waren alle partijen over de resultaten tevreden.
Tips van Babs op woensdagochtend over het aansturen van modellen waren na de ervaringen van de vorige dag meer dan welkom.
Aansluitend weer buiten aan de slag. Voor de gelegenheid nam Patrick met een gitaar en muziekinstallatie plaats in een aanhangwagen. Handig voor hem omdat hij eindelijk eens even kon zitten, maar ook voor ons omdat hij ons vanuit zijn zetel met de nodige aanwijzingen naar een goed resultaat kon leiden.
In de middag stonden de streetdancer en de mountainbikester weer klaar om nog een keer op te treden. Nu voorzien van twee flitsers een aantal stoere foto’s gemaakt die ze goed konden gebruiken om hun social media profielen op te pimpen.
Donderdag werd het echt spannend. De twee eigenaren van een cateringbedrijf wilden graag foto’s voor het updaten van hun website, of we daarvoor foto’s zouden kunnen maken. Een voor iedereen spannende aangelegenheid (de manlijke helft van het echtpaar had er zelfs van wakker gelegen). Voorzien (van veel te) veel spullen meldden we ons daar, maar de ruimte bleek erg beperkt. Het werd dus behelpen met één flitser en softbox. Maar na het nodige manoeuvreren konden toch een groot aantal actiefoto’s gemaakt worden. De modellen waren na alle opwinding vooraf erg gelukkig met het resultaat.
Op vrijdag trad Babs zélf op als model, nota bene in een boerenschuur, tijdens onze poging om foto’s zoals Peter Lindbergh te maken. Patrick liep achteruit mee als volleerd lichtassistent (zich daarbij verstappend, au!!). De foto’s waren spectaculair: Babs lopend over de ‘catwalk’ als in haar beste jaren!
In de middag in een andere schuur nog wat foto’s gemaakt om af te kicken en ’s avonds zeer gezellig met alle Mollema’s (ook Mina en Janna) gedineerd.
Een superweek dus, veel bijgeleerd maar ook het besef dat er nog veel valt te verbeteren. Dus thuis veel oefenen en dan weer op naar de volgende.
Hans B.
Ik heb de basiscursus van Patrick Mollema gevolgd en ik vond het in één woord geweldig!
Dit is nou echt een cursus waar je wat aan hebt. Ik heb eerder een plaatselijke basiscursus fotografie gevolgd, maar heb nog nooit zoveel persoonlijke aandacht en goede instructies gekregen: vaak moet je wedijveren met (in mijn geval) nog 14 andere deelnemers in een kortere tijd. Bij Patrick is het aantal nooit hoger dan 4, en dat merk je in de resultaten.
Patrick is niet alleen een goede docent die fijn en in begrijpelijke taal uitleg geeft, maar hij speelt vooral in op wat je al weet en nog niet weet. Het is geen 'one size fits all' cursus: je krijgt volledige aandacht en persoonlijke instructies. Hij helpt je ook om bijvoorbeeld de juiste settings van je camera in te stellen en leg je ook de waarde van het kalibreren van je monitor uit. Alles om een zo goed mogelijke fotobeleving te krijgen. Patrick en Babs zijn zeer prettig in de omgang. De omgeving is ook mooi en inspirerend.
Dus wil je ècht leren fotograferen, dan moet je bij Patrick Mollema zijn.
met vriendelijke groet,
Atik Birnes
In de eerste week van september 2024 was ik in Pebru voor de Fuji vervolgcursus. Tot mijn verrassing was ik de enige cursist ( en de enige op het terrein) . Ik heb een heerlijke, intensieve en zeer gezellige week met Patrick doorgebracht, waarin wij beiden aan het fotograferen waren en ik vooral aan het oefenen was met alle nieuwe instellingen in mijn camera en waar ik met de flitser leerde werken. Afwisselend waren we buiten op pad of in de studio bezig. Patrick is een docent naar mijn hart en ik kan alles van hem hebben. Hij is altijd enthousiast en gedreven en dat ben ik ook. Hij geeft op een heel directe manier feedback, positief of opbouwend waar het beter kan. Wat ik geweldig vind is dat hij vaak zorgt dat mij ongemakkelijk voel bij zijn feedback. Hij weet het nl zo te brengen dat ik mij uitgedaagd voel en verder wil onderzoeken en leren. Nooit op een manier dat ik zou willen afhaken. Bovendien weet hij de feedback toe te spitsen op wat ik als cursist al hebt geleerd en met welke camera en flitser ik werk. Dus op mijn lijf geschreven. En dat doet hij dus bij iedereen in de groep. Ik vind dat knap en ik waardeer dat enorm. Waar vind je zo,n docent!!!
Het weer was zeer matig voor begin september, maar het huisje was heerlijk. Babs was ook steeds aanwezig oa met haar heerlijke lunches waardoor je verder die week niet meer hoeft te koken
Ik heb weer zoveel aangereikt gekregen dat ik een hele tijd vooruit kan mbv de groep op Flickr . En ik kom zeker ook weer terug.
Groet van Ellen
Ik ben de tel kwijtgeraakt maar volgens mij was dit (sinds 2013) mijn 6e keer dat ik naar Pebru afreisde. Dit keer voor een meesterlijke jubileum-week mét doel. Helaas had Patrick een enkel-blessure maar zijn inzet was -as usual- 100% dus daar hebben we totaal geen nadeel van ondervonden. Zelf ondervond hij wel nadeel in de vorm van verminderde bewegingsvrijheid en pijn. Ook hier hoor je hem niet over; aard van het beestje. We waren deze week met z’n vieren, een volgeboekte cursus. Vanwege de verschillende niveau’s en diversiteit aan wensen was het inhoudelijk een uitdaging om elke dag de gemene deler te vinden. Maar ook hierin is Patrick als docent meer dan geslaagd: iedereen vond het een leerzame week en ging tevreden huiswaarts.
Als groepje hadden we een erg gezellige week. Laten we zeggen dat Babs’ wijnvoorraad (naast de badkamer) op dag 4 aangevuld moest worden. Een volle camping en alle huisjes bezet bleek ook een leuke bijkomstigheid die ik eerder niet meemaakte.
Mijn doel voor een latere serie heb ik af kunnen vinken, we hebben veel geflitst en een aanzet gekregen van Harcourt-licht. Daarmee was de week meer dan geslaagd voor me. Wat we zoal deden gedurende de week, zonder uit te wijden in onnodig veel woorden, geef ik in een reeks steekwoorden, in willekeurige volgorde:
kijken-kijken-kijken, oude kennis opgehaald en geïntegreerd, nieuwe kennis opgedaan, nuanceren, mooie gesprekken, eerlijk zijn tegen elkaar, lichtplaatsing, focus, rust en ritme, contrasten in de natuur vangen, leren werken met Nikon maar nog geen bye-bye Canon ;), genieten van Babs’ lunches en zorgzaamheid, de meester als de brandweer in (opdracht-)actie zien, uiteraard alles uit de camera halen en niet te vergeten: humor en veel lachen. Dankbaar dat ik weer een prachtige week in Pebru heb mogen beleven. Dankjewel Patrick en Babs!
Lia Zaal Fotografie
Na eerdere cursussen, de basis- en vervolgcursus en enkele aanvullende cursussen m.b.t. flits- en belichtingstechnieken, besloten de fotohobby compleet te maken met het volgen van de Kalibratie- en printcursus.
Tijdens deze cursus kwam, onder de begenadigde en vakkundige leiding van Patrick, echt alles samen: de noodzaak van een goed gekalibreerde monitor, van een goede belichtingstechniek, nauwkeurig en nauwgezet werken enz. Het resultaat van je werk zowel op de monitor als op een A3+ kleurenprint terugzien maakt het geheel af. Met alleen je resultaten vluchtig op de computer bekijken of dat doorgaat tot wat jij, zonder enige nabewerking of PhotoShop-ingrepen, een printwaardige foto vindt. Dat is een wereld van verschil.
Deze week was een feest van verwondering en eureka-momenten en heeft de cirkel mijn fotografie-hobby gesloten. Een echte aanrader als je echt je fotografie wilt gaan vervolmaken.
Ton Geerts
Wederom de route ondernomen naar de berg, deze maal vrij van Covid en nu ook met mede cursisten, is ook een nieuwe dimensie.
Ik ga het deze review kort houden, want ‘ goede wijn behoeft geen krans’, zoals dit zo mooi heet.
Het was:
- inspirerend
Patrick inspireert mij altijd om het beste uit mijn camera en uit mezelf te halen, op basis van pure fotografie. Alhoewel ik zelf niet de mooiste foto kan maken zonder bewerkingen, weet Patrick me iedere keer weer een week lang zonder bewerkingsprogramma’s te laten fotograferen. En eerlijk is eerlijk, wat ik tijdens die week uit mijn camera krijg, lukt mijzelf thuis veel minder, vandaar dat ik thuisgekomen altijd weer terug-grijp op een bewerkingsprogramma.
- lachen!
Tjonge wat heb ik weer gelachen! Het is heerlijk werken met mensen, die eenzelfde gevoel voor humor hebben en die zo lekker positief in het leven staan.
- intensief
Je wordt 5 dagen lang van morgens vroeg tot laat in de middag meegnomen in de fotografie, (zonder bewerkingen scheelt wel tijd…) en tussendoor de heerlijkste lunches van Babs…
- samenwerkend
Met drie dames erbij, krijg je ook een andere manier van kijken en beleven mee, waarbij het uiteraard na de cursus dag nog lekker natafelen en kletsen (!) is..
Top week weer gehad en dit jaar op naar Toscane, super veel zin in!
Carlo
Na de basiscursus digitale fotografie in mei 2023 tekende ik meteen - samen met Jan, een van medecursisten - in voor de vervolgcursus in juni 2024. Hoewel ik niet gewend was om al een jaar vooruit te boeken, vond ik dat toch prettig. Je krijgt van Patrick het advies mee dat je niet te snel na de basiscursus de vervolgcursus moet doen omdat het goed is eerst te oefenen met de basiskennis. Met de vervolgcursus in het vooruitzicht kon ik dat, samen met Jan, doelgericht doen. Want wij spraken af maandelijks samen een middagje met de camera op pad te gaan, iedere keer in andere mooie omgeving van Nederland.
De start van de vervolgcursus verliep soepel omdat Jan en ik elkaar al kenden en Patrick ons ook. Bovendien bleken wij tweeën de enige deelnemers. Patrick pakte de draad soepel op en sloot naadloos aan bij waar we waren gebleven. Ook al was hij geblesseerd aan zijn enkel en beperkte dat zijn bewegingsmogelijkheden, wij hebben daarvan weinig gemerkt. Zoals Patrick zijn lessen doseert met flexibiliteit en humor, zo ging hij ook om met zijn fysieke ongemak.
In de vervolgcursus lag het accent op belichting, contrasten, licht- en donkersferen en vooral je flitser leren gebruiken. Dat laatste was voor mij een uitdaging én een ontdekkingsreis. Ik wist niet dat flitsen zo leuk kon zijn, vooral dat buiten flitsen, bijvoorbeeld van een framboos in de moestuin van Babs, zo’n mooi resultaat kon opleveren. We oefenden opnieuw met portretfotografie en de resultaten pakten weer anders mooi uit vergeleken met die van de basiscursus. Natuurlijk maakten we weer tochten naar mooie plekken voor onze foto-opdrachten. Zo zal ik de avondopname met flits van een kerkruïne niet gauw vergeten.
Een fotocursus in Pébru smaakt altijd weer naar meer, in dubbel opzicht. Graag kom ik weer eens terug om opnieuw me te laten inspireren door de onuitputtelijke vakkennis van Patrick gelardeerd met creatieve foto-opdrachten én om weer te genieten van de heerlijke salades en quiches, gemêleerd met gezelligheid en goede zorgen van Babs. In de tussentijd blijf ik oefenen met Jan en zetten we de traditie van ons maandelijks foto-uitstapje ergens in Nederland voort.
Alies Struijs
Na een aantal jaren niet meer te hebben gefotografeerd, was ik op zoek naar “iets” wat me weer een impuls kon geven om met nieuwe energie te beginnen fotograferen. Was een “cursus” misschien de oplossing. Nu kende ik de blogs van Patrick al. Hij kwam op mij over als iemand die doordrenkt was van fotografie en ook een visie heeft op fotografie. En het zuiden van Frankrijk, een andere omgeving, trok me ook wel aan. Maar had ik wel zin in een basiscursus? Want hij schrijft: “Zonder basis cursus kun je niet de vervolg cursus volgen.” En ik had immers al een aantal jaren een basiscursus zelf gegeven voor het clubje waar ik lid van ben. Ik besloot om dat toch maar te doen, me te laten verassen. Ik kon immers altijd achterover leunen en desnoods zelf op pad gaan. Dus aangemeld. Er zouden nog 2 mensen mee doen. Maar … Een paar dagen voor het vertrek hoorde ik dat de andere 2 afgezegd hadden. Het was verder geen probleem als ik kwam, dan kreeg ik gewoon persoonlijk les. En dat heb ik geweten. De basiscursus ging er in dag 1 al bijna helemaal doorheen. En de andere 3 dagen lekker verdieping en aandacht voor licht. Patrick legt duidelijk en geduldig uit. En zet je aan het werk en bespreekt de resultaten uitgebreid. En ja, na wat oefenen, komen je foto’s goed uit de camera! Voor mij betekende deze exercitie een andere manier van werken, met als resultaat dat ik ook anders ben gaan kijken. Patrick heeft me uitdagend gecoacht bij de opdrachten. Het werd een intense week. Maar ik fotografeer weer, en anders. Ik weet nu alles uit mijn camera te halen. Mijn foto’s hebben nu meer sfeer, omdat ik door Patrick nu eerst kijk naar het licht en wat ik daarmee wil, en daarna pas naar de compositie. Een basiscursus werd maatwerk coaching. Wees gewaarschuwd 😊.
Peter Gotwalt
In de analoge tijd had ik een donkere kamer. De grotere zwart wit foto’s kwamen aan de wand te hangen. Kleurenfoto’s, vaak 10 x 15cm, werden opgeborgen in een mapje. In de digitale tijd staan mijn foto’s vaak op de harde schijf. Ik liet incidenteel wel eens een foto afdrukken. De kwaliteit hiervan wisselt. Een fotowinkel vertelde mij dat hij zijn eigen smaak volgde bij het printen. Door de fotocursussen bij Patrick ben ik gaan nadenken of ik zelf mijn foto’s wilde gaan printen. De cirkel is dan rond: van opname tot de definitieve print. Uiteindelijk deknoop doorgehakt en een printer gekocht. Een Epson ET 8850. Dat het een dye inkt printer was nam ik op de koop toe. Prints van dye inkt printers gaan vaak eerder verkleuren. Achteraf bleek dat de prints ook lang mee gaan, het Wilhelm Imaging Resarch heeft hier onderzoek naar gedaan. Uiteindelijk heeft de prijs van de inkt de doorslag gegeveb
Maar dan moet je leren printen. Om te voorkomen dat ik alles zelf zou moeten bedenken een print en kalibratie cursus bij Patrick geboekt.
In april 2024 ben ik afgereisd met een auto vol met fotospullen: monitor, computer, kalibrator, printer en mijn fotospullen. Het kalibreren van de printer ging wonderbaarlijk snel. In een ochtend was het in orde en waren de eerste foto’s geprint. De rest van de week hadden we tijd om foto’s te maken en te printen. Het is ook een goede cursus om te leren denken in de mogelijkheden van het contrast van het fotopapier.
Een A3+ printen van een Fujifilm X- T4: geen probleem. Patrick heeft gelijk dat je voor een A3 print genoeg hebt aan een APC camera. Ook krijg je prima zwart wit prints.
Ik vind het mooi dat je snel je eindresultaat kunt zien. Er ging een wereld voor mij open. Ik kan nu mijn foto’s in het “echt” bekijken zonder dat het veel geld kost. Ik verwissel mijn foto’s sneller en bekijk de eindresultaten vaker.
Ik raad iedereen aan om eens na te denken over het zelf printen van je foto’s en daarbij een printcursus bij Patrick te volgen.
Andries